Een terugkerend inzicht brengt mij op de gedachte mij eens wat nader uit te spreken.
Degenen die weleens wat meelezen zullen ontdekt hebben dat wij weliswaar een naam voeren, die misschien anderen ook gebruiken om hun manier van handelen te illustreren en dan zou zonder opmerkzame blik de gedachte kunnen ontstaan dat wij wel een organisatie, gemeente of ergens aan verbonden zijn…
Maar wanneer men begrijpt dat velen de bijbel gebruiken om in te lezen en die ook als zodanig aanduiden, dan zal men begrijpen dat het niet de bijbel is die de verschillen maakt maar degene die het Woord leest.
Zo hebben wij bij de opzet van Bney Yosef Holland direct in het voorwoord uiteengezet dat wij zelfstandig handelen, weliswaar omgeven van gelijkgestemden in binnen en buitenland, in de wetenschap dat Joh 14:26 ook voor ons geldt. De beste Begeleider.
Afmaken waar Hij ons plant…
Een geliefde broer antwoordde eens cruciaal op de vraag van een rabbijn, die uitgenodigd wilde worden op een bijeenkomst van gelovigen uit de volkeren, dat dezen uit de volkeren eerst zelf op hun voeten moesten kunnen staan, eer zij Juda konden begrijpen.
Er is een tendens om op te kijken naar mensen, speciaal Juda. Ook probeert men, mijns inziens veel te vroeg en niet op de spontane manier die de Ruach haKodesh ingeeft, verbinding te leggen. In die poging ontstaat vaak n loyaliteitsprobleem.
Het is Abba YHVH, Die ons zal laten naderen en dan heeft het Zijn welbehagen.
Daarom houd ik vast aan de taak, die parallel loopt met de uitspraak van eerder genoemde broer, om in het veld van de volkeren, hen te bereiken die krachtens de belofte uit Galaten 3: 26 zaad ( door Yeshua) van Abraham zijn.
26 Want gij zijt allen kinderen Gods door het geloof in Yeshua haMasshiah/Christus Jezus.
27 Want zovelen als gij in de Gezalfde/Christus gedoopt zijt, hebt gij de Gezalfde aangedaan.
28 Daarin is noch Jood noch Griek; daarin is noch dienstbare noch vrije; daarin is geen man en vrouw; want gij allen zijt één in Yeshua haMasshiach/ Christus Jezus.
29 En indien gij van Yeshua/Christus zijt, zo zijt gij dan Abrahams zaad, en naar de beloftenis erfgenamen.
Prioriteit voor de volkeren…
Ik voel me tussen de veelkleurigheid van de volkeren, die onder allerlei namen aanduiden wie zijn zijn, thuis en tevens uniek, omdat ik onder mijn broers en zussen regelmatig tegen de stroom inga vanwege mijn prioriteit voor de volkeren in plaats van ijverig verbinding te leggen met Juda, terwijl wij nog niet kunnen spreken van eenheid in het kamp, dat het beloofde zaad van Abraham bergt.
Vanuit menselijke redenatie…
We leven in een tijd van uiterlijkheden en menselijke emotie. Zo wordt een nuchtere, maar vriendelijke houding met gemengde gevoelens uitgelegd als je je niet conformeert met Juda…
Ik verkies prioriteit voor de volkeren, omdat de Romeinenbrief en vele andere verwijzingen uitdiepen, dat de laatsten ( lo ammi) de eersten zullen zijn en de eersten ( Juda) de laatsten. Daarbij stellen wij het geschreven Woord van YHVH boven allerlei uitleggingen die regelmatig geïllustreerd worden met bijgevoegde tradities van nogal vage achtergrond. We zouden uit Babylon trekken naar de Bron van Levend Water. Dan hebben wij voor eerst aan het Woord van YHVH genoeg. Hij zal het ons wel wijzen hoe invulling te geven.
Dat vraagt opzij durven staan of de pas in houden om het van een afstand objectief te bekijken. De gelegenheden om alleen of als enkel gezin de rust in te gaan is een bijzondere zegen.Wat ook in het oog springt is het gebrek aan vernieuwing en verfrissing die men verlaten kan door uit de overbekende regelmaat te stappen en buiten de comfortzone met Hem verder te wandelen.
Van huis tot huis familie worden…
Familie worden is doen hoe een familie met elkaar omgaat. Alleen bij een groot feest huren zij een zaaltje, maar verder is het eenvoudig en zonder opsmuk. Juist om dichterbij te komen. De gastheer/vrouw van het betreffende huis geeft het voorwoord weer, vertrouwende dat de hemelse Vader het alles leiden zal door Zijn Geest. Van huis tot huis… Wij zijn gezegend dat al jaren op deze manier te mogen oefenen. Niet elke week,maar wel regelmatig met de bedoeling Hem te eren en samen te bouwen.
Door mijn fysieke achtergrond én levensinstelling prefereer ik spontane verbinding met Juda boven uiterlijke, in mijn ogen vrij oppervlakkige manier van vriendschappen.
In de jaren dat ik nazaten van Juda spontaan ontmoette, was en is er altijd een houding van gelijkheid en niet van conformisme om hen te willen behagen. Wij houden daar niet van en daar prikken zij vroeg of laat doorheen.
Ik blijf bij mijn leest. Zo ben ik Bney Yosef Holland begonnen om verslagen te schrijven en artikelen van anderen proberen begrijpelijk over te brengen. Die anderen zijn zonder uitzondering allen die ontdekt hebben naar de belofte erfgenamen te zijn. De getuigenissen van hen die Yaacov’s Offspring vulden, blijven voedend.
De keuze om dat aan te houden heeft te maken om eenheid te bieden en orde van zaken in het licht van het Woord en Geest.
Het zou goed kunnen dat in de komende tijd wat meer geschreven gaat worden vanuit opinie, omdat er in “eigen” kring hier en daar terugval te bespeuren valt, verwarring en teleurstelling.
Daarom een aansporing om terug te gaan naar de eerste liefde. De eerste liefde hield alles in, ook vrijmoedigheid én de honger naar de volheid vraagt apart gezet worden om de diepere levels uit de hand van de Vader te ontvangen. Dat kan eenzaam zijn, maar niet alleen omdat Hij met ons gaat om Zijn eenheid in ons allen (Kol Yisrael) te bewerken. Hij zal ons zuiveren, troosten en toerusten en om Hem de komende Koning gaat het!
@Hadassah
BneyYosefHolland 
Dank je wel, Hadassah,
We hebben mogen ontdekken dat het levensbelangrijk is met je gezin in de eenzaamheid te groeien. Als het ware in het donker om op Zijn tijd in het licht te kunnen komen. Gelukkig mogen we daarnaast ook naast anderen en met anderen optrekken. Maar elke keer weer terug naar de eenzaamheid, als gezin, en als individu. Samen is zoooo gezellig, maar alleen met Abba geeft leven, antwoorden, vervulling.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel voor je reactie, Liset. Fijn, dat je meedenkt. Veel van wat wij mensen doen is terug te voeren op ons motief en daar is zelfkennis voor nodig.
Zelfkennis wordt meestal in stilte ervaren wanneer alle stemmen verstomd zijn. Stilte is voedend. Soms zoeken wij het zelf en soms roept Hij. Meestal niet met een hoorbare Stem, vaak door al het andere te laten vervagen en dan in dat stille wordt ineens ons hart op iets gewezen, wat niet eerder opgemerkt werd. Of er komen een paar woorden op, die eerder niet zulk een diepte laten zien…en soms wanneer je ergens in de natuur bent en anderen ergens vooruitgelopen, nadert er een soort zachte bries, maar dan geestelijk voelbaar, waarvan je ineens beseft dat Hij dichterbij komt. In de overgave lijkt het tijdloos, want tijd vervaagt. In die ogenblikken valt alles weg of op de plek. Wat blijft is jij en de bijzondere ervaring van Hem Die Zich op deze bijzondere manier laat weten er te zijn.
Ik ken enkele van laatstgenoemde ervaring en het was altijd in de natuur….
LikeLike
Je verwoord het goed. Ik zou willen dat ik elk moment antwoord geef als Hij roept. Want de momenten dat we die stilte ingaan en Hem ontdekken zijn zeer kostbaar. Mag Abba ons losmaken van wat we belangrijker denken te vinden.
LikeGeliked door 1 persoon