Het is een enorme bemoediging om te weten dat er een tweede generatie Israëlieten groeit in shema, zich daadwerkelijk realiserend dat zij ook eerstgeboren zijn in de Geest, beschreven in Romeinen 8.
Zoals de Schrift zegt in vers 23 “zelfs wijzelf zuchten in onszelf …”.
Hun leven verloopt niet gemakkelijk, zoals het leven van de eerste generatie. De roeping is niet eenvoudig. Het zit vol verantwoordelijkheid, dus er zijn ook verschillende moeilijke uitdagingen in hun leven.
Het getuigenis van deze tweede generatie geeft hoop, dat Abba YHVH ons niet is vergeten in een droog en dorstig land… We leven niet voor onszelf, we moeten ons realiseren dat Hij alle omstandigheden in ons leven uitwerkt om een natie te creëren, zoals de profeten hebben gesproken in de Schriften van YHVH. Vanmorgen heb ik de stap gezet om een van deze tweede generatie toestemming te vragen om persoonlijk iets te delen:
‘Ik ben geboren in Nederland en heb als enig kind thuisonderwijs gekregen, opgegroeid met de sjabbat en schriftuurlijke feestdagen’
Het is een interessante reis geweest, veel ontberingen, worsteling met het vlees en het loslaten van verlangens. Terwijl de Vader veel barmhartigheid, mededogen en onvoorwaardelijke liefde toonde. Ik heb religie onder ogen gezien in mijn zoeken naar identiteit. Het was een uitdaging, en ik heb geleerd van fouten zoals slecht met kwaad vechten, ik heb geleerd dat mensen een keuze moeten maken, verantwoordelijkheid voor hun acties, eerst voor zichzelf, voor de mensen en voor God.
Pijn, bitterheid en haat zijn verwoestend, boeiend en herschikken onze emoties en levensstijl. Dit is waarom we voorzichtig moeten zijn met welke mentaliteit we toestaan en met welke geest we bij onszelf binnenlaten.
Ik was 3 jaar toen ik een radicale beslissing nam om me te laten dopen en ervoor te kiezen om te leven en de instructies van onze vaders op te volgen. Een begin en een keuze.
Rond de tijd dat ik 4 jaar oud was, nam mijn moeder me mee om vluchtelingen (voornamelijk christenen) te helpen regelmatig voedsel te brengen van een bakker die ons al het gebak en brood gaf dat hij nog had.
Hoewel ik vaak meer dan 2 dagen per week in de vluchtelingenkampen was, bracht ik tijd door met jongeren en gezinnen die hun cultuur en denkwijze deelden.
Dit zou een ervaring worden die ik in mijn hart zou meenemen.
Terwijl ik met meerdere culturen en conflicten onder hen was, realiseerde ik me dat racisme aanwezig was, waar je ook ging. Het was een mentaliteit van mensen die zich superieur voelden of die een andere stam/etniciteit haatten.
‘Door deze kampen te bezoeken vanaf mijn 3e mijn 13e, raakte ik meer betrokken bij de cultuur van het Midden-Oosten en hun manier van denken.
Eén ding bleef me het meest bij, dat was een veelgebruikte manier van observeren van
observeer acties en vergelijk ze met wat een persoon zei’.
’Mijn moeder had de gelegenheid om over bijbelse principes te vertellen aan velen van hen, ook moslims en niet-gelovigen. Ik herinner me een jonge man uit Iran die ruim drie jaar bij ons woonde, door hem en christelijke programma’s met ondertiteling kon ik op 5-jarige leeftijd wat Engels verstaan en spreken (Mijn favoriete serie waar: ‘Little house on the Prairie’ en ‘Story keepers’)
Rond die tijd bezochten mijn ouders en ik Israël voor de eerste keer, ik voelde zoveel harmonie en een sterke band terwijl ik het land voor het eerst uit de Bijbel zag, toen we landden en eruit stapten, voelde ik me meteen Thuis. Toen we naar Jeruzalem reden, wenste ik meer dan ooit dat ik daar kon blijven.
Ik herinner me dat ik op de speelplaatsen met orthodoxe kinderen speelde en met hen probeerde te communiceren via de kleine stukjes Engels die ik kende. Terwijl we daar 10 dagen waren, gingen we verschillende historische bezienswaardigheden bezoeken, waaronder de Dode Zee, Masada en de Olijfberg waar we een paar minuten een toeristische kameelrit kochten, dat was erg leuk!
(Na deze geweldige ervaring zou het 12 jaar duren voordat we weer terug zouden komen.)
Ik herinner me dat we een paar jaar later een gebouw in de buurt van Rotterdam bezochten waar Mike Clayton een presentatie had over de Twee huizen, ik vond dit erg fascinerend, en het zou wat meer tijd kosten voordat ik me realiseerde dat dit het eigenlijke doel van het ‘Evangelie’ was om ze tot leven te laten komen……
Wordt vervolgd…
BneyYosefHolland 