Lianne Goosens kwam in mijn gedachten om haar te vragen ook wat te delen en zo schreef zij tweetalig haar getuigenis in zowel Engels als Nederlands, wat begint in het Engels:
MY TESTIMONY
My name is Lianne, I am 36 years old and married to Rob for 14 years now. Since almost 5 years we are the proud parents of our daughter Mattanja. She was a true gift from the Father after years of prayer, and hence also her name, which means ‘gift from YHWH’. I am a sensitive dreamer and my greatest passions are writing and motherhood. In September 2019, we moved as a family from our home country of Holland to Portugal. We experienced a call from the Father and had our own ideas about it. Only now, in retrospect, do we see that the Father had much greater reasons for placing us here than we realized beforehand. It is in Portugal that He has revealed to me that I belong to the house of Ephraim, may know myself Israelite according to the promise. I would like to share my testimony with you.
I grew up a Christian, as the oldest in a family of four children. In my childhood we first attended a reformatory church, but in my teens we switched to an evangelical congregation. In this church I got to know Yeshua personally, gave my heart to Him and was baptized at the age of fifteen. Two weeks later the plug was pulled on our church because of leadership problems. There followed years of searching for our family to find a new home church. During these years we visited churches of many different denominations, but we could not find a real home. This left deep wounds in our family. In my search for God’s intention for the church, I started my bachelor as a church worker. I soon found out that I was not going to find my answers here and that I did not want to become a church worker, but I finished college anyway. During this same period I met my husband and after my studies we got married. By then we had joined an evangelical church together. In the first few years of our being together, we went through two church separations. Finally, we felt completely drained spiritually and left our church. After two years we decided to open up again to a new congregation in our home town, which we eventually joined for more than six years. I never thought I would set foot in the church again, but I longed very much for a life with Yeshua and to belong to His church. However, I was broken, very insecure, and craving confirmation and acceptance from people.
During this same period, friends of ours began celebrating the Sabbath. Gradually they adjusted their lives more and more. They stopped celebrating customary Christian feasts and began celebrating biblical feasts. More and more, our friends discovered that the written Torah had not fallen away. They also shared about this with us whenever they saw opportunity. However, we could not fully receive this at that time. Although I began to see that the Sabbath still needed to be kept – and I began to do this myself-, I later let it go. Unfortunately, at that time, what people thought of something was much more important to me than what Father thought, even though I did not realize it. Still the Father kept drawing me and after an enormous valley in my life and in our marriage, I started to turn away from serious sins. Among other things, I discovered that spiritually I had become entangled in a web of manipulation, control, false spirits and pride. I began to realize that I had been under the influence of dark powers where, on the contrary, I thought I was being led by the Holy Spirit. But if the Holy Spirit had not led me, then who had? How could I ever understand His voice in my life? I became completely confused and developed an anxiety disorder. My husband and I left our church and began working on our recovery.
Although we went through a rough patch, this was the turning point for change. About two years after my mental breakdown, in 2018, our friends moved to Portugal. At that point, I had recovered to the point where I dared to pray and trust again that the Father had not let go of me. Their reasons for leaving made us think and a month later we decided to visit our friends. At that time we could not have imagined that a year later the Father would send us to Portugal as well. It goes too far to explain all that here. However, what we began to realize at the beginning of 2019 was that it was necessary for our family to break away from the Netherlands and our familiar surroundings altogether, in order to truly begin to understand the Father’s voice. In September 2019, we ourselves left for Portugal. Since then, we have learned so much here. We were quite stripped of our ego, we became completely dependent on the Father. We also came to realize more and more that the Torah has never ceased and still applies to us. That insight caused a deep humbling in my heart, and I think also in my husband’s heart.
Through our friends we came into contact with K. and H. just before they left for Portugal, and I began to read H’s newsletters and blogs. At first I did not understand much of it, but something in me was triggered to keep reading anyway. When we ourselves started living in Portugal, my friend also began to share with me a lot about her insights, that the believers from the nations together form the house of Ephraim, Israelites according to the promise in Yeshua. Although deep inside I always felt a great longing for it, I could not receive it. In the six years prior to our emigration in the Netherlands I had become very damaged spiritually and I dared not admit much, for fear of falling into a new deception. This certainly caused a lot of resistance in receiving the revelation about my biblical identity. Every time I read the Scriptures, I became mentally completely confused. Only very recently did I receive a breakthrough in this, when it became clear to me that I was still allowing myself to be led by fear and control. When I gave that back to the Father, peace finally came. After that, while reading the Bible, things fell into place for me. I no longer had questions about my identity, but began to see things clearly and gained peace. I also realized that it was a different kind of rest than what I experienced as rest in the past. Then it was more a feeling of ecstasy, where I always had to perform more. Now it’s a deep, all-consuming peace. There is no need to perform anymore. I can leave everything to the Father, and may wait and test, until He gives confirmation.
I now know that spiritually the house of Israel (Ephraim) received the first-born blessing, and that anyone from the Gentile nations who converts to Yeshua has received the calling to be Ephraim. The people who were no more and were absorbed into a multitude of nations will become His people again! Ephraim will be the first to learn the true way of return through the Door Yeshua from Abba. Ephraim will precede Judah in this and make Judah jealous so that together they will become one people for Him again. In Portugal we have become part of a group of believers, a number of whom also profess and live out this knowledge. Some of them have become very good friends of ours. We meet almost weekly. Through them, I initially gained real insight into returning to the Torah. From there, the desire for identity, for belonging to Abba’s people, arose more and more for me. I have gone through a deep process of obedience over the past year, thanks in part to input from the brothers and sisters here. But foremost, the Father showed me many sins and shortcomings, revealed things to me through dreams, and really helped me deal with things. I began to see victory in my life and, as a result, became very concerned with the realization that the Father is forming Himself a pure bride. That got me thinking about my identity again. If we are one people of the Father, who are we? What may we call ourselves? Those questions have been answered for me now. I hope my story may contribute to more awareness among followers of Yeshua about their identity and that it may be an encouragement.
Lianne Goosens
In het Nederlands door Lianne:
MIJN GETUIGENIS
Mijn naam is Lianne, ik ben 36 jaar en alweer 14 jaar getrouwd met Rob. Sinds bijna 5 jaar zijn wij de trotse ouders van onze dochter Mattanja. Zij was een waar geschenk van de Vader na jaren van gebed, en vandaar ook haar naam, wat ‘geschenk van JHWH’ betekent. Ik ben een gevoelige dromer en mijn grootste passies zijn schrijven en moeder-zijn. In september 2019 zijn wij als gezin verhuisd van ons thuisland Nederland naar Portugal. We ervoeren een roep van de Vader en hadden zo onze eigen ideeën erbij. Pas nu, achteraf, zien we dat de Vader veel grotere redenen had om ons hier te plaatsen dan wij van tevoren beseften. Het is in Portugal dat Hij mij geopenbaard heeft dat ik behoor tot het huis van Efraïm, me Israëliet mag weten naar de belofte. Ik wil graag mijn getuigenis met jullie delen.
Ik ben christelijk opgegroeid als oudste in een gezin van vier kinderen. In mijn kindertijd bezochten wij eerst een reformatorische kerk, maar in mijn tienertijd stapten we over naar een evangelische gemeente. In deze gemeente leerde ik Yeshua persoonlijk kennen, gaf ik mijn hart aan Hem en liet ik me dopen op mijn vijftiende. Twee weken later werd de stekker uit onze gemeente getrokken wegens problemen in het leiderschap. Er volgde een jarenlange zoektocht voor ons gezin naar een nieuwe thuisgemeente. In deze jaren bezochten wij kerken van allerlei verschillende denominaties, maar een echt thuis vonden we niet meer. Dit heeft diepe wonden geslagen in ons gezin. In mijn zoektocht naar de bedoeling van God met de kerk, startte ik met een opleiding tot kerkelijk werker. Ik kwam er al snel achter dat ik hier mijn antwoorden niet zou gaan vinden en dat ik geen kerkelijk werker wilde worden, maar ik heb de opleiding toch afgemaakt. In diezelfde periode leerde ik mijn man kennen en na mijn studie zijn we getrouwd. We waren toen inmiddels samen bij een evangelische gemeente aangesloten. In de eerste jaren van ons samenzijn maakten we twee kerkscheuringen mee. Uiteindelijk voelden we ons geestelijk helemaal leeggezogen en verlieten we onze gemeente. Na twee jaar besloten we ons toch weer open te stellen voor een nieuwe gemeente in onze woonplaats, waar we uiteindelijk nog ruim zes jaar bij zijn aangesloten. Van tevoren had ik niet gedacht dat ik nog weer een voet in de kerk zou zetten, maar ik verlangde erg naar een leven met Yeshua en het horen bij Zijn gemeente. Ik was echter gebroken, heel onzeker en ik snakte naar bevestiging en acceptatie van mensen.
In deze zelfde periode begonnen vrienden van ons met het vieren van de sabbat. Gaandeweg pasten zij hun leven steeds verder aan. Ze stopten met het vieren van gangbare christelijke feesten en begonnen met het vieren van de bijbelse feesten. Onze vrienden ontdekten steeds meer dat de geschreven Tora niet had afgedaan. Ze deelden hierover ook met ons wanneer ze gelegenheid zagen. Wij konden dit echter op dat moment nog niet ten volle ontvangen. Hoewel ik in begon te zien dat de sabbat nog steeds gevierd moest worden en ik hier zelf ook mee begon, liet ik dit later weer los. Helaas was wat mensen van iets vonden in die tijd voor mij namelijk veel belangrijker dan wat Vader vond, ook al had ik dit niet zo door. Toch bleef de Vader trekken en na een enorm diep dal in mijn leven en in ons huwelijk, begon ik me om te keren van ernstige zonden. Ik kwam onder andere tot de ontdekking dat ik geestelijk in een web van manipulatie, controle, leugengeesten en hoogmoed verstrikt was geraakt. Ik begon me te realiseren dat ik onder invloed van duistere machten was geweest, waar ik juist dacht dat ik door de Heilige Geest geleid werd. Maar als de Heilige Geest mij niet had geleid, wie dan wel? Hoe kon ik dan ooit Zijn stem verstaan in mijn leven? Ik raakte volledig in de war en ontwikkelde een angststoornis. Mijn man en ik verlieten daarop onze gemeente en begonnen te werken aan ons herstel.
Hoewel we door een diep dal gingen, was dit achteraf het keerpunt voor verandering. Ongeveer twee jaar na mijn geestelijke ineenstorting, in 2018, verhuisden onze vrienden naar Portugal. Ik was op dat moment inmiddels dusdanig hersteld, dat ik weer durfde te bidden en vertrouwen dat de Vader mij niet had losgelaten. Hun redenen voor vertrek zetten ons aan het denken en een maand later besloten we hen te bezoeken. Op dat moment hadden we nog niet kunnen bedenken dat de Vader ons een jaar later ook naar Portugal zou sturen. Het voert te ver om dat allemaal hier uit te leggen. Wat we ons echter begin 2019 begonnen te realiseren, was dat het voor ons gezin nodig was om helemaal weg te breken uit Nederland en onze vertrouwde omgeving, om de stem van de Vader daadwerkelijk te kunnen gaan verstaan. In september 2019 vertrokken wij zelf ook naar Portugal. Sinds die tijd hebben we hier enorm veel geleerd. We zijn behoorlijk gestript van ons ego, we werden volkomen afhankelijk van de Vader. Ook kwamen we steeds meer tot het besef dat de Tora nooit heeft afgedaan en nog steeds voor ons geldt. Dat inzicht heeft voor een diepe verootmoediging gezorgd in mijn hart, en ik denk ook in het hart van mijn man.
Door onze vrienden kwamen wij vlak voor hun vertrek naar Portugal in contact met K. en H. en ik begon de nieuwsbrieven en blogs van H. te lezen. Veel begreep ik er in het begin nog niet van, maar iets in mij was getriggerd om toch te blijven lezen. Toen we zelf ook in Portugal woonden, begon mijn vriendin ook veel met mij te delen over haar inzichten, dat de gelovigen uit de volken samen het huis van Efraïm vormen, Israëliet naar de belofte in Yeshua. Hoewel ik er diep van binnen steeds een groot verlangen naar voelde, kon ik het niet ontvangen. Ik was in Nederland in de zes jaar voorafgaand aan onze emigratie geestelijk erg beschadigd geraakt en ik durfde veel nog niet toe te laten, uit angst weer in een nieuwe misleiding te vallen. Dit heeft zeker gezorgd voor veel weerstand in het ontvangen van de openbaring over mijn bijbelse identiteit. Telkens als ik de Schrift las, raakte ik verstandelijk helemaal in verwarring. Pas heel kort geleden heb ik hierin een doorbraak ontvangen, toen me duidelijk werd dat ik me toch weer liet leiden door angst en controle. Toen ik dat teruggaf aan de Vader, kwam er eindelijk rust. Daarna vielen tijdens het Bijbel lezen dingen op zijn plek voor mij. Ik had geen vragen meer over mijn identiteit, maar begon dingen duidelijk te zien en kreeg rust. Ik heb me ook gerealiseerd dat het een ander soort rust is dan wat ik in het verleden als rust ervaarde. Toen was het meer een gevoel van extase, waarbij ik altijd meer moest presteren. Nu is het een diepe, allesoverheersende rust. Presteren hoeft niet meer. Ik kan alles overlaten aan de Vader, en mag wachten en toetsen, totdat Hij de bevestiging geeft.
Ik weet nu dat het huis van Israël (Efraïm) geestelijk gezien de eerstgeboortezegen meekreeg en dat een ieder uit de heidenvolken die zich tot Yeshua bekeert, de roeping heeft ontvangen om Efraïm te zijn. Het volk dat niet meer was en opging in een menigte van volkeren, wordt weer tot Zijn volk! Efraïm zal het eerste de ware weg van terugkeer via de Deur Yeshua leren van Abba. Efraïm zal daarin Juda voorgaan en Juda tot jaloersheid wekken, zodat zij samen weer tot één volk zullen worden voor Hem. In Portugal zijn we onderdeel gaan uitmaken van een groep gelovigen, waarvan een aantal mensen deze kennis ook belijden en uitleven. Een aantal van hen zijn zeer goede vrienden van ons geworden. We ontmoeten elkaar bijna wekelijks. Door hen heb ik in eerste instantie echt zicht gekregen op terugkeer naar de Tora. Van daaruit ontstond voor mij steeds meer het verlangen naar identiteit, het horen bij Abba’s volk. Ik ben, mede dankzij input van de broers en zussen hier, het afgelopen jaar een diep proces van gehoorzaamheid doorgegaan. Maar bovenal liet Vader Zélf me vele zonden en tekortkomingen zien, openbaarde me dingen door dromen en hielp me echt met dingen af te rekenen. Ik begon overwinning te zien in mijn leven en raakte daardoor erg bezig met het besef dat de Vader Zich een reine bruid aan het vormen is. Dat zette me weer aan het nadenken over mijn identiteit. Als we één volk zijn van de Vader, wie zijn we dan? Hoe mogen we onszelf noemen? Die vragen zijn voor mij nu beantwoord. Ik hoop dat mijn verhaal mag bijdragen aan meer bewustwording onder volgelingen van Yeshua over hun identiteit en dat het een bemoediging mag zijn.
Lianne Goosens
BneyYosefHolland 