Hineh ma tov

We kunnen terugzien op een heel fijn en gezellig samenzijn met meer dan voldoende ruimte voor een ieder die aanwezig was.

Een gezegde dat kleren de man maken, geldt in dit opzicht voor de inzet en sfeer die de aanwezigen meebrachten. Sommigen kwamen per openbaar vervoer en anderen met eigen vervoer.

Vooraf had een van de deelnemenden een onderwerp in gebracht naar aanleiding van een artikel over beproefd en levend geloof om dat samen op shabbat door te nemen, waarbij eigen inbreng en ervaring hartelijk welkom was. De aanzet was hoofdstuk 11 van de Hebreeënbrief en Galaten 5:6 met de daarom heenliggende verzen. Gewoonlijk gaan we om de beurt lezen met de mogelijkheid om te onderbreken en wat te vertellen. Aan allen werd vooraf het onderwerp gedeeld zodat we voorbereid waren.

Het is verrassend dat wanneer het gezelschap uit de juiste mensen bestaat er een ontspannende vloeiende en harmonische tijdsindeling ontstaat. Zo was er iemand die sóchtends koffie ging zetten en al babbelend kwamen we als vanzelf op het ontbijt. En van ontbijt naar een koffie theetijd enzo verder.

De jongeren vonden elkaar in gesprek, wandeling en andere activiteiten, al dan niet met de anderen. Een familie had voor het weekend een lasergame gehuurd en dat werd goed benut. Ook het kampvuur werd gewaardeerd evenals de dropping.

Op de shabbat kreeg een ieder de tijd om rustig aan de dag te beginnen. De praktijk heeft ons geleerd dat wanneer mensen elkaar weinig zien, zij zo soms ook in de late uurtjes doorpraten en aangezien we geen strikt programma hebben, kan er geschoven worden.

Om een uur of een s’middags namen we de tijd om nader te bekijken wat levend geloof is aan de hand van de vooraf doorgenomen teksten…

“Heb 11:6  Maar zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen. Want die tot God komt, moet geloven, dat Hij is, en een Beloner is dergenen, die Hem zoeken.”

Wat is geloof? Zijn dat werken? Is dat iets krijgen en alles is volbracht? Is het uitsluitend bij iemand in de leer gaan, zodat we zelf niet hoeven denken? Is het nodig de joodse of christelijke manier van denken en geloof te zoeken en dat te volgen? Of staat geloof daar los van en is een kleurtje eigen keuze? Wat wil Abba YHVH wat wij doen zullen? Is doen wettisch? En hoe moet je doen? Wie zijn wij en wat is onze roeping? Mag een vrouw onderwijs geven? Wat is er veranderd tussen Mozes en na Yeshua?

Allerlei vragen en meer kwamen op gang evenals elkaars uitleg van eigen ondervinding al dan niet geillustreerd met het Woord. Er waren ook vragen naar de identiteit en wat Abba YHVH dan bedoelde met die beloftenis uit Galaten 3. Aan de hand van de eerstgeborene kwamen we op het voorbeeld dat het oudste/eerste kind van het gezin van zijn of haar ouders leert. De eerstgeborene heeft in schriftuurlijk opzicht een functie in het huisgezin, wat wij met het griekse denken kwijtgeraakt waren. 

Nadat via Abraham, de handen van Jacob/Israel kruislings op de zonen van Yosef rustten om hen te zegenen, werd Efraïm naar de belofte eerstgeboren en uit hem zouden naar de belofte een menigte van volkeren komen. Daarmee heeft Abba Vader ons veilig gesteld die door Yeshua in dat eerstelingschap werden ingelijfd in de zin van gekozenen uit een onverstandig volk, dat door de scheidsbrief geen volk meer was en de goden van de omringende volkeren dienden.

Rom_10:19  “Maar ik zeg: Heeft Israel het niet verstaan? Mozes zegt eerst: Ik zal ulieden tot jaloersheid verwekken door degenen, die geen volk zijn; door een onverstandig volk zal ik u tot toorn verwekken.”

Onverstandig daar zij eens (vóór Jerobeam) verstandig was en het geweten heeft. Door Yeshua en Zijn gegoten bloed wordt dat geen- volk/Lo Ammi  als het ware geadopteerd. Geadopteerd vanwege Zijn vergoten bloed, waarover wij meer lezen in de het boek de Hebreeën. Nadat wij door Yeshua ingelijfd zijn, is er geen sprake meer van afkomst wat er toe doet. Het is Yeshua’s bloedlijn wat dan rechtmatig spreekt. En daarin gaan wij ontdekken van dat Masterplan van Abba Vader. Dat brengt mij even op de gedachte van de metafoor Hagar de dienstbare en Sarah de vrije:

Gal 4:22  Want er is geschreven, dat Abraham twee zonen had, een uit de dienstmaagd, en een uit de vrije. 
Gal 4:23  Maar gene, die uit de dienstmaagd was, is naar het vlees geboren geweest; doch deze, die uit de vrije was, door de beloftenis; 
Gal 4:24  Hetwelk dingen zijn, die andere beduiding hebben; want deze zijn de twee verbonden; het ene van den berg Sina, tot dienstbaarheid barende, hetwelk is Agar; 
Gal 4:25  Want dit, namelijk Agar, is Sina, een berg in Arabie, en komt overeen met Jeruzalem, dat nu is, en dienstbaar is met haar kinderen. 
Gal 4:26  Maar Jeruzalem, dat boven is, dat is vrij, hetwelk is ons aller moeder. 
Gal 4:27  Want er is geschreven: Wees vrolijk, gij onvruchtbare, die niet baart, breek uit en roep, gij, die geen barensnood hebt, want de kinderen der eenzame zijn veel meer, dan dergene, die den man heeft. 
Gal 4:28  Maar wij, broeders, zijn kinderen der belofte, als Izak was. 
Gal 4:29  Doch gelijkerwijs toen, die naar het vlees geboren was, vervolgde dengene, die naar den Geest geboren was, alzo ook nu. 
Gal 4:30  Maar wat zegt de Schrift? Werp de dienstmaagd uit en haar zoon; want de zoon der dienstmaagd zal geenszins erven met den zoon der vrije. 

Door het geloof… Heb 11:1  Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet. 
Heb 11:2  Want door hetzelve hebben de ouden getuigenis bekomen. 
Heb 11:3  Door het geloof verstaan wij, dat de wereld door het woord Gods is toebereid, alzo dat de dingen, die men ziet, niet geworden zijn uit dingen, die gezien worden. 

We namen het hoofdstuk door en beseften dat de namen die genoemd werden veelal vóór Yeshua leefden. Dezen hadden geloof gekregen om te doen wat YHVH hen toevertrouwde. Zij waren mensen van hun woord en trouw met de hulp van Abba Vader. Heb 11:32  En wat zal ik nog meer zeggen? Want de tijd zal mij ontbreken, zou ik verhalen van Gideon, en Barak, en Samson, en Jeftha, en David, en Samuel, en de profeten; 
Heb 11:33  Welken door het geloof koninkrijken hebben overwonnen, gerechtigheid geoefend, de beloftenissen verkregen, de muilen der leeuwen toegestopt; 
Heb 11:34  De kracht des vuurs hebben uitgeblust, de scherpte des zwaards zijn ontvloden, uit zwakheid krachten hebben gekregen, in den krijg sterk geworden zijn, heirlegers der vreemden op de vlucht hebben gebracht; 
Heb 11:35  De vrouwen hebben hare doden uit de opstanding weder gekregen; en anderen zijn uitgerekt geworden, de aangeboden verlossing niet aannemende, opdat zij een betere opstanding verkrijgen zouden. 
Heb 11:36  En anderen hebben bespottingen en geselen geproefd, en ook banden en gevangenis; 
Heb 11:37  Zijn gestenigd geworden, in stukken gezaagd, verzocht, door het zwaard ter dood gebracht; hebben gewandeld in schaapsvellen en in geitenvellen; verlaten, verdrukt, kwalijk gehandeld zijnde; 
Heb 11:38  (Welker de wereld niet waardig was) hebben in woestijnen gedoold, en op bergen, en in spelonken, en in holen der aarde. 
Heb 11:39  En deze allen, hebbende door het geloof getuigenis gehad, hebben de belofte niet verkregen; 
Heb 11:40  Alzo God wat beters over ons voorzien had, opdat zij zonder ons niet zouden volmaakt worden. 

Er werd na t nadenk-deelmoment geopperd om Hebreeënbrief 12 ook door te nemen, waar we op een ander tijdstip de tijd voor namen.

Gaandeweg zien we duidelijker dat we geen studiehuis zijn,wat uitsluitend studies geeft, maar een familie worden van die Ene Vader. In een kudde nemen zowel de lammetjes als schapen deel aan de grazerij. Doordat de lammetjes niet apart lopen, grazen de schapen terwijl zij onderwijl als ouderdier functioneren. Wanneer de herder de hele kudde op het oog heeft, vertraagt hij zijn pas en wacht. Zo leggen wij aan eerste instappers uit dat we geen gestructureerde gemeente zijn met een strikt programma. Geen gemeentevorm als we aan het begrip gemeente denken. Wij willen ons laten leiden door die Ene, waar Yeshua van spreekt in Johannes 14:26, waarbij wij uitdrukkelijk ruimte geven voor het begrip “een ieder heeft wát- 1Corinthe 14”. Dan is er tijd voor wachten, spontane interacties en initiatieven, gebed voor degenen die het nodig hebben, raad én  daad… Hierbij denk ik aan de thuisonderwijsvorm die wij onze zoon gaven. Het was niet unschooling, niet de strikte schoolse, maar de vorm die het beste bij hem paste en waar een woord voor was: eclectisch.

Het opbreken ging gemakkelijk en zonder problemen.

Alweer heeft de Bouwer in alle opzichten gebouwd, want Hem gaat het om de heelheid, het herstel van de mens als persoon en het herstel van de Bruid als geheel.

Dankbaar en verheugd.

Enkele indrukken: