Shira and the Shema…ánd brother Harry

Als ik aan het gebeuren met Shira terugdenk, word ik opnieuw bewogen!

Brother Harry

Op de een na laatste dag van het werkcongres, sprak maandagmiddag de 26e maart 2018, Rabbi Harry Rozenberg, een erg vriendelijke en vlot sprekende man, over Next Steps in Forming a United Global Israel.In 2009 richtte hij samen met een paar jeugdvrienden een biermerk op in New York: “lost tribes beer“.Ze ontvingen vervolgens zoveel berichten en verzoeken van over de hele wereld van mensen die zeiden dat ze waarschijnlijk ook van verloren Israëlische stammen waren. Ze reisden de wereld door om op zoek te gaan naar de verloren stammen. Persoonlijk  weet ik dat Tzefanyah Pappas Rabbi Rozenberg een aantal jaren kent en Tzefanyah bracht hem oa in aanraking met ons en een paar andere vrienden uit Bney Yosef op een informele ontmoeting in het hostel waar we verbleven na het tweede Congres in 2016. Zo zal brother Harry, zoals hij zich aan ons voorstelde en bewust werd van Bney Yosef-beweging  in aanraking zijn gekomen met de familie Frank, zoals het gaat met netwerken. Rabbi Harry deelde tijdens  t derde Congres, dat wij de bijbelse profetie zijn en aldus de terugkeer van het huis van Israël vervullend.

Shira and the Shema

Tijdens het Congres hielden we de tijd aan om t Shema te zingen en zo kwam het moment op die bewuste maandagmiddag, bij Rabbi Harry Rozenberg aangaven, dat wij om drie uur opstonden en Shema zongen. Vrijwel direct daarna stond een jonge vrouw (achteraf vernomen dat zij meegekomen was met Harry R) vlakbij mij,pakte een microfoon en riep met bewogenheid hoe deze daad haar trof “Nu heb ik je herkend als de verloren kinderen van de Bney Israel – zoals met Raf Shlomo Kahaneman.” En zij vertelde ons over deze Rabbi, die vele katholieke kloosters en weeshuizen na de Tweede Wereldoorlog bezocht en op zoek was naar Joodse kinderen. Meestal werd ontkend dat Raf Kahaneman hier de “Shma Israel” zong: meestal stonden er een paar kinderen op, bedekten hun ogen, huilden en riepen om mama … Ze haalde oa de geschiedenis aan van Rabbi Yosef Kahaneman, die t Shema bij kerken zong om de kinderen te vinden die daar ondergedoken zaten.

Haar bewogenheid bracht bewogenheid voort bij ons allen. Een jonge joodse vrouw, die zulke zegende woorden sprak! Wij, Yosef uit de volkeren, die geloven dat het naderen tot Juda begonnen is, beleven in dit land Israel, keer op keer bevestiging.

Shira was meegekomen omdat ze een taxi deelde met een vrouw die aan dit Congres deelnam. De woorden die deze vrouw met haar sprak hadden indrukken achtergelaten en toen broeder Harry vertelde dat hij zou gaan spreken met een rechtschapen groep uit de volkeren, vroeg ze om mee te gaan, omdat ze misschien die mevrouw zou kunnen ontmoeten.

Er gebeurde meer tijdens die middag, Shira vond de vrouw terug, die de taxi met haar deelde en toen we later attent werden gemaakt op het lied waar zij op doelde, werden we opnieuw bepaald hoezeer wij verbonden zijn met Juda.

Shira schreef een paar dagen later Cathy H, de vrouw die zij opnieuw vond, een email, waarin ze uitdrukkelijk vroeg deze met een ieder te delen die in de zaal aanwezig was. En zo kregen wij een nawoord van Shira inclusief met foto’s van die middag.

Een paar stukken zal ik eruit citeren:

“Ik wilde het Ariel-congres op zoveel niveaus bedanken om hun verkwikkende geest naar het Heilige Land te brengen. Op het moment dat ik Cathy H hoorde in onze gedeelde taxi vanaf het vliegveld, sprekend over haar grote liefde voor haar “thuis” Israël en de sabbat, was mijn hart vervuld van hoop op de komst van de Messias. Als een observerende jood en zionist die gepassioneerd is om met mensen van God te spreken en ideeën deelt om vrede en bewustwording te brengen, begonnen we te praten over de rol van rechtschapen heidenen. Ze vertelde me over de missie van haar groep in Ariel en ik zegende haar om veel succes te hebben in heiligheid.

Rabbi Harry zei dat hij de volgende dag met een groep rechtschapen heidenen in Ariel zou spreken, en ik vroeg of ik met hem mee kon gaan. Ik vertelde hem het verhaal over de heilige vrouw die ik in de shuttle ontmoette en dacht dat als ik daar was ik haar kon verrassen en ervoor kon zorgen dat ze zich welkom voelde. In de shuttle hoorde ik een Israëliër haar vertellen dat ze Shabbat niet moest houden omdat ze niet Joods was. Ze was respectvol en vriendelijk, hoewel ik dacht dat hij onbeschoft was, en sneed hem meteen af ​​en sprak hem in het Hebreeuws aan. ‘Ze is niet Joods, en toch houdt ze de sabbat en houdt van Israël … ze is de beste vriend die we zouden kunnen hebben, we zouden haar moeten omhelzen zonder haar te veroordelen.’ Ik vertelde Rabbi Harry dat ik het gevoel had dat HaShem deze vrouw met een reden op mijn pad zette. Misschien moest ik haar uitnodigen voor mijn huwelijk, zodat ze de sabbat in vrede kon houden, en voor deze daad van vrede tussen joden en de naties, was ik er zeker van dat HaShem zou glimlachen en ik zijn genade zou kunnen oproepen. 

Ik schrok toen de groep unaniem opstond en Shema begon te zeggen. Het bracht tranen in mijn ogen en ik deed natuurlijk mee, toen het klaar was, kon ik niet anders dan de microfoon pakken en mijn absolute dank uitspreken om een ​​deel van je heilige missie te zijn. Ik zag hun omhelzende gezichten terwijl ik huilde en voelde zo’n liefde en acceptatie.”

Als we zijn op de plaats waar Hij wil dat wij zijn, zullen wij Zijn Aanwezigheid ervaren!